بررسی تاثیر اضافه کردن فنتانیل به لیدوکائین در بیحسی نخاعی برای عمل سزارین: کارآزمایی بالینی دو سورکور تصادفی

این مطالعه به منظور بررسی تاثیر اضافه کردن فنتانیل به لیدوکائین در بی حسی نخاعی برای عمل سزارین انجام گرفته است. روش بررسی: 60 زن باردار 37 تا 42 هفته، با وضعیت فیزیکی کلاس 1 و 2، مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی جهت انجام سزارین انتخابی تحت بیحسی نخاعی، به یک کارآزمایی بالینی دو سو کور تصادفی وارد شدند. بیماران به صورت تصادفی در یکی از دو گروه بی حسی نخاعی با لیدوکائین- نرمال سالین ls (85 میلی گرم لیدوکائین 5% همراه با 3/0 میلی لیتر نرمال سالین) یا لیدوکائین- فنتانیل lf (85 میلی گرم لیدوکائین 5% همراه با 15 میکروگرم فنتانیل) قرار گرفتند. فاصله شروع بی حسی تا رسیدن سطح حس به t4، برگشت سطح حسی به t12، زمان نیاز به اولین دوز مخدر، دوز کلی افدرین، تهوع و استفراغ حین و پس از عمل، خارش، دپرسیون تنفسی، سردرد و آپگار دقایق یک و پنج بررسی شدند. یافته ها: بین زمان شروع بلوک تا رسیدن سطح حسی به t4، میزان افدرین مصرفی، بروز تهوع و استفراغ پس از عمل، خارش و سردرد پس از عمل دو گروه اختلاف معنی داری وجود نداشت. زمان برگشت سطح حسی به t12 در گروه lf به میزان معنی داری از گروه ls طولانی تر بود (7/14±6/152 در برابر 2/11±2/66 دقیقه، 0009/0=p). زمان نیاز به اولین دوز مخدر نیز در گروه lf بیشتر بود (8/20±2/164 در برابر 3/11±1/68 دقیقه، 0009/0=p). بروز تهوع و استفراغ حین عمل نیز به میزان معنی داری در گروه lf بیشتر بود (20% در برابر صفر درصد، 023/0=p). هیچ موردی از دپرسیون تنفسی در دو گروه گزارش نشد. نمره آپگار دقیقه صفر و پنج نوزادان متولد شده در دو گروه مشابه و بین هفت تا ده بود. نتیجه گیری: اضافه کردن فنتانیل به لیدوکائین در بی حسی نخاعی در بیمارانی که تحت سزارین قرار می گیرند می تواند طول مدت بلوک و زمان نیاز به اولین دوز مخدر را افزایش دهد این ترکیب و تاثیری بر آپگار نوزادان ندارد ولی باعث افزایش بروز تهوع و استفراغ حین عمل می گردد.